اصطلاح پلاستيك از كلمه يوناني «پلاستيكوس» به معني شكل دادن گرفته شده است. پزشكان معتقدند حدود 600 سال قبل از ميلاد مسيح يك جراح يوناني به نام «هنيه» بيني يكي از بيماران خود را با استفاده از گوشت گونه او تحت عمل جراحي قرار داد. همچنين يك هزار سال پس از ميلاد مسيح(ع)، جراحان از پوست پيشاني براي جراحي هاي بيني و ديگر اعضاي بدن استفاده مي كرده اند.
اما نخستين شواهد جراحي«بازسازي» پلاستيك در متون سانسكريت 2600 سال قبل يافت شده است. در هند باستان بسياري از تبهكاران اعضاي بدن قربانيان خود را قطع مي كردند. بنابراين طبيعي است كه نياز زيادي به جراحي ترميمي در آن زمان وجود داشت؛ نيازي كه منجر به ايجاد اشكال ابتدايي جراحي پلاستيك شد كه هدف اصلي آن برگرداندن شكل و عملكرد طبيعي اعضاست.
اما پيشرفت هاي علم جراحي پلاستيك هم همچون اكثر جراحي ها در جهان به قرن اخير باز مي گردد كه روش ها و راهكارهاي مختلفي براي اين نوع جراحي پيدا شد تا جايي كه چند سال پيش شاهد اين بوديم كه بخش هاي بسيار زيادي از صورت زني كه در حمله يك سگ از بين رفته بود به شكلي بازسازي شد.
از پيدايش جراحي پلاستيك در ايران و تاسيس اين رشته در دانشگاه تهران بيش از نيم قرن مي گذرد. پايه گذار اين رشته جراحي در ايران دكتر «محمد اصانلو» است. البته در سال هاي ابتدايي و حتي تا 10 سال پيش هم به اعتقاد كارشناسان جراحي پلاستيك در كشور بيشتر براي درمان بيماراني كه دچار مشكلاتي بودند يا در حوادث دچار مشكل مي شدند مورد استفاده قرار مي گرفت اما در سال هاي گذشته الگوي جراحي پلاستيك و برطرف كردن مشكلات به جراحي زيبايي تبديل شده است.
عصر طلایی جراحی پلاستیک در قرن های اخیر
در سال ۱۸۱۴ اولین بازسازی بینی به روش هندی در لندن توسط یک پزشک ۳۰ ساله به نام کارپ انجام شد. در سال ۱۸۴۲ اولین کتاب درباره روش تصحیح بدشکلی های صورت توسط سیر منتشر شد. در سال ۱۸۳۴ دوپونترن در مورد فیبروما توز کف دست و روش جراحی آن نوشت. همچنین سوختگی ها را براساس عمق آن تقسیم بندی کرد. در همین قرن نوزدهم فن لانگن بک پیشتاز جراحی شکاف کام و جراحی فک بود. در ابتدای قرن بیستم جنگ های جهانی نقش مهمی در ایجاد و پیشرفت جراحی پلاستیک مدرن داشتند. تعداد زیادی از سربازان وجود داشتند که صورت آن ها توسط گلوله و انفجار صدمه دیده بود و نیاز به ترمیم داشت. اولین کنگره جراحی زیبایی و ترمیمی فرانسه در سال ۱۹۳۱ برگزار شد و انجمن جراحان ترمیمی اروپا در سال ۱۹۳۶ تشکیل شد.
اواخر دهه ۱۹۶۰ و دهه ۱۹۷۰ دوره شکوفایی جراحی پلاستیک بود و تعداد زیادی تکنیک جدید ابداع شد و بر تعداد جراحان پلاستیک نیز افزوده شد. در چهارمین کنگره بین المللی جراحی پلاستیک و ترمیمی تسیه و همکارانش تکنیک های جراحی جمجمه و فک و صورت را ارائه دادند. در سال ۱۹۸۳ انجمن بین المللی جراحان جمجمه و فک و صورت تشکیل شد.
